வணக்கம், நான் பெங்களூரில் வசிக்கும் 39 வயது திருமணமான ஆண். நான் அடிப்படையில் தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தவன், பெங்களூரில் 5 வருடங்களாக இருக்கிறேன்.
5 வருடங்களுக்கு முன்பு நாங்கள் பெங்களூருக்குச் சென்றபோது, நாங்கள் ஒரு அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் தங்கியிருந்தோம், எங்களின் ஒரு மாடிக்கு கீழே மற்றொரு தமிழ் குடும்பம் வசித்து வந்தது. அவர்கள் 4 பேர் கொண்ட குடும்பம் (கணவன், மனைவி மற்றும் 2 குழந்தைகள்). அவர்களின் மகளும் எங்கள் மகளும் ஒரே பள்ளியில் வெவ்வேறு வகுப்புகளில் படித்தவர்கள். அதனால் ஏதாவது ஒரு வீட்டில் குழந்தைகள் விளையாடுவார்கள். 34 வயதாகும் இந்தக் கதையின் நாயகி அவளது இரண்டாவது குழந்தையைத் தூக்கிக்கொண்டு வருவார், முடிந்தவரை நான் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பேன். ஆனால் அவள் என்னை அண்ணா என்று அழைப்பாள். கோவிட் அலையின் முதல் அலைக்குப் பிறகு, நாங்கள் இருவரும் ஒரே ஏரியாவில் உள்ள தனிப வீடுகளுக்குச் சென்றோம், எனவே நாங்கள் முன்பு போல அடிக்கடி சந்திக்கவில்லை.
ஏப்ரல் 2023 இல், அவளுக்கு வேலை கிடைத்தது, அவளுடைய அலுவலகம் மாரத்தஹள்ளிக்கு அருகில் இருந்தது. என் மனைவி அவள்
கூட எப்போதாவது ஒருமுறை பேசிக் கொண்டிருந்ததால், இது என் மனைவியிடம் இருந்து எனக்குத் தெரிந்தது. எனது அலுவலகம் மாரத்தஹல்லிக்கு 2 கிமீ தொலைவில் உள்ள கடுபீசனஹள்ளியில் உள்ளது, ஆனால் பெரும்பாலும் நான் வீட்டில் இருந்தே வேலை செய்கிறேன். வாரம் ஒருமுறை அல்லது இரண்டு முறை அலுவலகம் செல்வது வழக்கம். ஒரு நாள் நான் அலுவலகம் செல்லும் போது அவள் தெரு முனையில் நின்று மொபைலைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தேன். அவள் அருகில் பைக்கை நிறுத்தினேன். அவள் என்னைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே கேன்சல் செய்யும் ஓலா/உபர் டிரைவர்களைப் பற்றி புகார் செய்ய ஆரம்பித்தாள், அவள் 15 நிமிடங்களுக்கு மேலாக காத்திருக்கிறாள். நான் சொன்னேன், நான் அந்த வழியில் தான் செல்கிறேன், அதனால் என் அலுவலகம் வரை இறக்கிவிடலாம், அங்கிருந்து நீங்கள் ஆட்டோவில் செல்லலாம். அவள் முதலில் தயங்கினாள், மேலும் சில நிமிடங்களுக்கு ஆப் மூலம் முன்பதிவு செய்ய முயற்சிப்பதாகக் கூறினாள். நான் சொன்னேன், ஏற்கனவே 9 ஆகிவிட்டது, இதற்குப் பிறகு traffic அதிகரிக்கத் தொடங்கும். எனவே அது நம் இருவருக்கும் தாமதமாகிவிடக்கூடாது என்பதற்காக இப்போதே முடிவெடுப்பது நல்லது.
அவளைப் பற்றி நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன். அவளுக்கு வயது 34, 5 7”, குண்டான முகம், பெரிய கண்கள் மற்றும் மார்பகங்கள.
அவள் நிலைமையைப் புரிந்துகொண்டு, என் புல்லட்டில் என்னுடன் வந்தாள். ஆரம்பத்தில் என் மீது விழாமல் இருக்க அவள் பின்பக்கத்தில் கம்பியைப் பிடித்திருந்தால். ஆனால் நான் அவசரப்படாமல் கவனமாக ஓட்டினேன், சிறிது நேரம் கழித்து அவள் வசதியாகி சுதந்திரமாக அமர்ந்திருந்தாள். அன்று ஒன்றும் நடக்கவில்லை அவளை என் அலுவலகம் அருகில் இறக்கிவிட்டேன். அவள் அலுவலகம் செல்வதற்காக ஆட்டோவிற்காக காத்திருந்தோம். அந்த நேரத்தில், நான் எப்போது அலுவலகத்திற்கு வந்தாலும், அவளை அழைத்துச் சென்று என் அலுவலகம் வரை விடலாம் என்று பரிந்துரைத்தேன்.
இதை செய்ய தன் கணவர் அனுமதிக்க மாட்டார் (அவன் 100 கிலோ, மிகவும் கண்டிப்பாணவன் . குடும்பம் மற்றும் குழந்தைகளைப் பற்றி அதிகம் கவலைப்படாதவன்)என கூறினால். அப்போ நானும் என்னோட wife கிட்ட இத பத்தி பேச மாட்டேனு சொன்னேன். 1 மணி நேரம் ஒருவரையொருவர் அறிந்த பிறகு எண்களை பரிமாறிக்கொண்டு நாங்கள் நகர்ந்தோம். நான் அவளிடம் எனது வழக்கத்தைச் சொன்னேன், நான் செவ்வாய், வியாழன் அன்று செல்வேன், அவளும் என்னுடன் கூட வரலாம் என்று சொன்னேன். அவள் மகிழ்ச்சியுடன் மிக்க நன்றி என்றாள்.
இப்போது பைக்கில் வரும்போது அவள் என்னுடன் சாதாரணமாக இருந்தாள், அப்பப்போஎன் தோள்களைப் பிடித்துக் கொள்வாள். ஒரு நாள், போகும் போது மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது, ஒரு சாய் பாயின்ட் ஸ்டோர் அருகே பைக்கை நிறுத்தினோம். இந்த மழையில் டீ குடித்தாள்
நல்லா இருக்கும்னு சொன்னேன். அவள் ஒரு நொடி யோசித்துவிட்டு சரி சொன்னா, உள்ளே சென்றோம். ஒரு மணி நேரம் மழை பெய்து கொண்டே இருந்தது, நாங்கள் பல விஷயங்களைப் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். ஒருவரையொருவர் கேலி செய்து, எங்கள் வேலை, வாழ்க்கையைப் பற்றி பேசி, கடைசியாக குடும்ப வாழ்க்கையைப் பற்றி. நானும் என் மனைவியும் வாரத்தில் 3 நாட்கள் ஆரோக்கியமா அனுபவிக்கிறோம் என்று சொன்னேன், அவள் நான் என்ன சொல்கிறேன் என்பதைப் புரிந்துகொண்டு என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள். நான் அவளுக்கு எப்படி என்று கேட்டேன், அவள் முகம் சோகமாக இருப்பதைப் பார்த்தேன். நான் அவளிடம் தவறான கேள்வியைக் கேட்டிருக்கலாம் என்று நினைத்து ஒரு நிமிடம் பேசவில்லை. பிறகு ஒரு நிமிடம் கழித்து பூஜ்யம் என்றாள். என்னவென்று கேட்டேன்?
அவள்: நான் பூஜ்யம் என்றேன்
நான் : என்ன பூஜ்யம்?
அவள்: நீங்கள் வாரத்திற்கு 3 முறை செய்யும் அதே காரியம்
நான்: ஏன்? (அவளுடைய கண்கள் கண்ணீரால் நிரம்பியிருந்தன, அவள் அழவிருந்தாள்)
நான்: உங்களுக்கு வசதியாக இல்லை என்றால் பதில் சொல்ல வேண்டியதில்லை
அவள்:எனக்கு உங்களை ரொம்ப நாள் theriyum, நீங்கள் ஒரு மென்மையான மனிதர். எனவே உண்மையைச் சொல்வதில் எனக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை
(மற்றொரு நிமிடம் மௌனம்)
அவள்: என் கணவருக்கு நிறைய நோய்கள் உள்ளன,இருந்தாலும்
தினசரி சிகரெட்,குடிப்பார். அதனால படுக்கையில் சுறுசுறுப்பாக இருக்க முடியாது. எனவே நாங்க படுக்கையில் ஒண்ணா இருந்து சில மாதங்கள் ஆகிறது.
நான்: மன்னிக்கவும், நான் தவறான topic பத்தி பேச்ச ஆரம்பிச்சதுக்கு
அவள் : பரவாயில்லை. என் பெற்றோரிடம் கூட என்னால் இதைப் பற்றி பேச முடியவில்லை, ஆனால் இப்போதைக்கு உங்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். இதைப் பற்றி நினைத்து வீட்டில் நிம்மதி இல்லாமல் இருந்தேன், அதனால்தான் வேலைக்குச் செல்ல ஆரம்பித்தேன்
நான் : சூப்பர், அப்போ தான் மனசு relaxed a இருக்கும்
அவள் : ஆமாம், ஆனால் சில சமயங்களில் அது இன்னும் என் நினைவுக்கு வருகிறது, அதை உங்களுடன் பகிர்ந்த பிறகு இப்போது நான் கொஞ்சம் நம்பிக்கையுடன் உணர்கிறேன்
(இதற்குப் பிறகு எங்கள் உறவை மாற்றிய ஒன்றை நான் சொன்னேன்)
நான் : சொன்னதுக்கே இப்டினா நீங்கள் அதை என்னிடமிருந்து பெற்றால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று நான் சிரிக்க ஆரம்பித்தேன்
(அதுவரை செக்ஸ் என்ற வார்த்தையை நாங்கள் பயன்படுத்தியதில்லை, அவளை சந்தோஷப்படுத்துவதற்காகத்தான் இதைச் சொன்னேன்)
அவள் : கோவமா என்னை பார்த்தாள்
(நான் என்ன சொன்னேன் என்பதை உணர்ந்து மன்னிக்கவும் என்று சொல்ல ஆரம்பித்தேன். அவள் மேசையிலிருந்து எழுந்து வெளியே செல்லவிருந்தாள்)
நான்: நான் பில்லைச் செலுத்திவிட்டு அவள் பின்னால் சென்றேன்.
இன்னும் தூறல் பெய்து கொண்டிருந்தது, ஆனால் அவள் போவோம்னு வற்புறுத்தினாள். ஒன்றும் சொல்ல முடியாமல் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தேன். நான் அவளை என் அலுவலகம் அருகே இறக்கிவிட்டு செல்லும் வரை அவள் எதுவும் பேசவில்லை. அடுத்த செவ்வாய்க்கிழமை, அவள் எனக்காக சாலையில் நின்று கொண்டிருந்தாள்.
நான்: இனி நீ என்னுடன் வரமாட்டாய் என்று நினைத்தேன்
அவள் : நானும் அப்படித்தான் நினைத்தேன், ஆனால் பிறகு வீட்டிற்குச் சென்று நீங்கள் சொன்னதைப் பற்றி யோசித்தபோது?
நான்: நீங்கள் என்ன முடிவு செய்தீர்கள்?
பதில்: அதே கடைக்கு என்னை கூட்டிட்டு போங்க
, அங்க வச்சி சொல்றேன் நான் என்ன முடிவு பண்ணிருக்கேனு
நான்: அங்கு செல்ல 40 நிமிடங்கள் ஆகும், அதுவரை என்னால் காத்திருக்க முடியாது
பதில்: நீங்கள் பல நாட்கள் காத்திருந்தீர்கள், இப்போது இன்னும் சில நிமிடங்கள்தான்
நான்: இன்று நான் வேகமாக ஓட்ட ஆரம்பித்தேன், நாங்கள் கடையை அடைந்தோம். நான் உள்ளே சென்றேன், கடந்த முறை நாங்கள் ஆர்டர் செய்த அதே டீயை ஆர்டர் செய்தேன்
நான் : இப்போது சொல்லுங்கள், நீங்கள் என்ன முடிவு செய்தீர்கள்?
பதில்: அவள் சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள், என் கணவர் குடித்தும், புகைப்பிடித்தும் உடல் நலத்தைக் கெடுத்துக் கொண்டு வாழ்க்கையை அனுபவிக்கும்போது நான் ஏன் இப்படி கஷ்டப்பட வேண்டும். அதனால நானும் அனுபவிக்கலாம்னு முடிவு பண்ணிட்டேன்
நான் அவளைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவளும் என்னைப் பார்த்து சிரித்தாள். இம்முறை கடையை விட்டு வெளியே வரும்போது கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு ஜோடிகளாக வெளியே வந்தோம்.
(இந்த கதைக்கு வரும் comments பாத்து அடுத்த பகுதி அனுப்பறேன்). [email protected] என்ற எனது மின்னஞ்சலில் உங்கள் கருத்துக்களைப் பகிரவும்.
529545632cookie-checkமனைவியின் தோழியுடன் எதிர்பாராத அனுபவம்